چیزهایی که از دست داده ای را بحساب نیاور

چون گذشته هرگز برنمیگردد

اما گاهی اوقات، آینده میتواند چیزهایی که از دست داده ای را برگرداند

به آن فکر کن...

با تشکر از احسان عزیز

سخن در بند توست تا آن را نگفته باشی و چون گفتی، تو در بند آنی؛ پس زبانت را نگه دار چنان که طلا و نقره ات را نگه می داری زیرا چه بسا سخنی که نعمتی را طرد یا نقمتی را جلب کرد

آن چه را نمی دانی مگوی، بلکه همه ی آن چه را که می دانی نیز مگو

خیری که در پی آن آتش باشد، خیر نخواهد بود و شری که در پی آن بهشت است شر نخواهد بودو هر نعمتی بی بهشت، ناچیز است و هر بلایی بی جهنم، عافیت

بسا سخن که از حمله ی مسلحانه کارگرتر است

در تربیت خویش، همین تو را بس که از آن چه بر دیگران نمی پسندی دوری کنی

شـَــبــ ـهـــا


زیـــ ـر ِ دوشـ ِ آبــ ِ ســــَــــــــــ ـــرد


رهــــــــ ــا میکـــنـمـ بـغـــــضـ زخــــ ـمـ ـهــــایــمـ را


در حالی که هــــمــــــــــ ـه میگویند:


خـــ ـوشـــ به حـــالــَــشـ...


چه زود فـَــــــــ ــرامـــــ ــوشــ کــَـرد...

جانی کوچولو با پدر و مادر و خواهرش، سالی برای دیدن پدر بزرگ و مادر بزرگ رفته بودن به مزرعه. مادر بزرگ یک تیرکمون به جانی داد تا باهاش بازی کنه. هنگام بازی، جانی به اشتباه یک تیر به سمت اردک خونگی مادر بزرگش پرت کرد که به سر اردک خورد و او را کشت.
جانی وحشت زده شد ... لاشه را برداشت و برد پشت هیزمها پنهان کرد.وقتی سرش را بلند کرد، دید که خواهرش همه چیز را  ... دیده ... ولی حرفی نزد.  مادر بزرگ به سالی گفت : "در شستن ظرفها کمکم کن." ولی سالی گفت : "مامان بزرگ جانی بهم گفته که میخواد تو کارای آشپزخونه کمک کنه" و زیر لب به جانی گفت : " اردکه رو یادت میاد؟" ...جانی ظرفها را شست. بعد از ظهر آن روز، پدر بزرگ گفت که میخواهد بچه ها را به ماهیگیری ببرد. ولی مادر بزرگ گفت : "متاسفانه من برای درست کردن شام، به کمک سالی احتیاج دارم" سالی لبخندی زد و گفت : "نگران نباشید. چونکه جانی به من گفته میخواد کمک کنه" و زیر لب به جانی گفت : "اردکه رو یادت میاد؟"...
آن روز سالی به ماهیگیری رفت و جانی در درست کردن شام، به مادر بزرگ کمک کرد. چند روزی به همین منوال گذشت و جانی مجبور بود علاوه بر کارهای خودش، کارهای سالی را هم انجام دهد.

ب

من باور دارم ...
که دعوا و جرّ و بحث دو نفر با هم به معنى اين که آن‌ها همديگر را دوست ندارند نيست. و دعوا نکردن دو نفر با هم نيز به معنى اين که آن‌ها همديگر را دوست دارند نمى‌باشد.

من باور دارم ...
که هر چقدر دوستمان خوب و صميمى باشد هر از گاهى باعث ناراحتى ما خواهد شد و ما بايد بدين خاطر او را ببخشيم.

من باور دارم ...
که دوستى واقعى به رشد خود ادامه خواهد داد حتى در دورترين فاصله‌ها. عشق واقعى نيز همين طور است.

دلی که از بی کسی غمگین است هر کسی را می تواند تحمل کند،

هیچ کس بد نیست،

دلی که در بی اوئی مانده است،

برق هر نگاهی جانش را می خراشد !!!

                                      دکتر شریعتی