هیــــــــس !!!!

کــــمی آرامــــتـــر تنـــــها شــــو،

بی صـــــدا تــــر بـــشــــکــــن،

آهــــســــتــــه تـــر سراغـــــش را بگـــــیـــــر،

مـــمــــکــن است بــــیـــدار شــــود،

وجــــــــدان نــــــداشتــــــه اش ...

شابلون نمیخواهد

کشیدن دردهای یک زن

کافیست سرسطر بنویسی:

زنـــانــــــــگی!

همـه ی

آدمـــــــهــا

درد

دارنـــــــــد...

حتـمـاً کـه نـبـایـد جـای "زخـــــــم هـایـــشان" را بـه شمـا نـشان دهنــد تــا بـاورتـان شود ...

شبهاخوابم نمیبرد از درد ضربات شلاق خاطراتت روی قلبم...

بی انصاف محكم زدی جایش هنوز مانده است؟!

این قاعده ی بازی است....
اگر دست دلتان رو شد که دوستش داری ...
باختنت حتمی است ...
مراقبِ آخرین جمله‌ی آخرین دیدار باشید ؛
دردش زیاد است!

آرتور اش، قهرمان افسانه ای تنیس،هنگامی که تحت عمل جراحی قلب قرار گرفت، با تزریق خون آلوده، به بیماری ایدز مبتلا شد.
طرفداران آرتور از سر تا سر جهان نامه هایی محبت آمیز برایش فرستادند.
یکی از دوستداران وی در نامه خویش نوشته بود: "چرا خدا تو را برای ابتلا به چنین بیماری خطرناکی انتخاب کرده؟"
آرتور اش، در پاسخ این نامه چنین نوشت:
در سر تا سر دنیا،بیش از پنجاه میلیون کودک به انجام بازی تنیس علاقه مند شده و شروع به آموزش می کنند.
حدود پنج میلیون از آن ها بازی را به خوبی فرا می گیرند.از آن میان قریب پانصد هزار نفر تنیس حرفه ای را می آموزند؛و شاید پنجاه هزار نفر در مسابقات شرکت می کنند،پنج هزار نفر به مسابقات تخصصی تر راه می یابند.
پنجاه نفر اجازه شرکت در مسابقات بین المللی ویمبلدون را می یابند.چهار نفر به مسابقات نیمه نهایی راه می یابند.و دو نفر به مسابقات نهایی.
وقتی که من جام جهانی تنیس را در دست هایم می فشردم هرگز نپرسیدم که "خدایا چرا من؟"
و امروز وقتی که درد می کشم، باز هم اجازه ندارم که از خدا بپرسم :"چرا من؟"

         

صادق هدایت در کتاب بوف کور خود می نویسد ; .. سی و هفت درد و عیب اساسی ما ایرانیان که هیچوقت درمان نشد..! در زندگی درد هایی است که روح انسان را از درون مثل خوره می خورد و می تراشد، این درد ها را نه می شود به کسی گفت و نه می توان جایی بیان کرد.
1- اکثر ما ایرانی ها تخیل را به تفکر ترجیح می دهیم.
2- اکثر مردم ما در هر شرایطی منافع شخصی خود را به منافع ملی ترجیح می دهیم.
3- با طناب مفت حاضریم خود را دار بزنیم.
4- به بدبینی بیش از خوش بینی تمایل داریم.
5- بیشتر نواقص را می بینیم اما در رفع انها هیچ اقدامی نمی کنیم.
6- در هر کاری اظهار فضل می کنیم ولی از گفتن نمی دانم شرم داریم.
7- کلمه من را بیش از ما به کار می بریم.
8- غالبا مهارت را به دانش ترجیح می دهیم.
9- بیشتر در گذشته به سر می بریم تا جایی که اینده را فراموش می کنیم.
10- از دوراندیشی و برنامه ریزی عاجزیم و غالبا دچار روزمرگی و حل بحران هستیم.
11- عقب افتادگی مان را به گردن دیگران و توطئه انها می اندازیم،ولی برای جبران ان قدمی بر نمی داریم.
12- دائما دیگران را نصیحت می کنیم،ولی خودمان هرگز به انها عمل نمی کنیم.
13- همیشه اخرین تصمیم را در دقیقه 90 می گیریم.
14- غربی ها دانشمند و فیلسوف پرورش داده اند،ولی ما شاعر و فقیه!
15- زمانی که ما مشغول کیمیا گری بودیم غربی ها علم شیمی را گسترش دادند.

استادی در شروع کلاس درس ، لیوانی پر از آب را به دست گرفت . آنرا بالا گرفت تا همه ببینند . بعد از شاگردان پرسید : به نظر شما وزن این لیوان چقدر است ؟
شاگردان جواب دادند : 50 گرم ،100 گرم ، 150 گرم
استاد گفت : من هم بدون وزن کردن نمی دانم وزنش چقدر است . اما سوال من این است : اگر من این لیوان آب را چند دقیقه همینطور نگه دارم ، چه اتفاقی خواهد افتاد ؟
شاگردان گفتند : هیچ اتفاقی نمی افتد .

بـہ ما בروغ میگفتند بزرگ شویـב בرבها را فراموش میکنیـב ؛

בرست ایـטּ است :

زندگے آنقـבر בرב בارב ڪـہ

از בرבِ نو ، בرבِ ڪهنـہ ... فراموش میشوב !!!